کونگ‌فو توآ
کونگ‌فو یا کانگ‌فو (به چینی: 功夫) یک عبارت مشهور چینی است که اغلب برای اشاره به انواع هنرهای رزمی چینی بکار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود متفاوت است.کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی – نه لزوماً رزمی- می‌باشداین رشته از تقلید نوع دفاع وحمله حشرات و حیواناتی مانند ملخ وگرگ استفاده میکند.
کونگ‌فو توآ
کونگ‌فو توآ یک هنر رزمی ایرانی و یکی از سبک‌های ورزش کونگ‌فو است که بر بدن و روان سالم‌تر تاکید می‌کند. این ورزش با بهره‌گیری از تجربه ابراهیم میرزایی در زمینه‌های رشته‌های مختلف رزمی و جنگ‌های چریکی، در سال۱۳۵۱ بنیان‌گذاری پس از گذراندن مراحل آزمایش در باشگاه سرباز (پهلوی سابق) فعالیت رسمی خود را با تاسیس دانشکده انشاء تن و روان در سال ۱۳۵۲ آغاز نموده‌است.
کونگ‌فو توآ دارای هفت مایگاه (بخش) است که به غیر از مایگاه اول که به حرکات فیزیکی و فعالیت‌های بدنی می‌پردازد، بقیه به جنبه‌های علمی، عرفانی و پزشکی در خصوص تن و روان اشاره دارد.
اصول اساسی کونگ‌فو توآ توسط ابراهیم میرزایی در کتابی به عنوان کاراته و ذن انتشار یافته‌است.
هم‌اکنون هزاران کونگ‌فو توآ کار در ایران و چندین کشور از جمله آمریکا، کانادا، هلند، ترکیه، آذربایجان، سوریه، لبنان، پاکستان، افغانستان، سوئد، هندوستان و بلژیک فعالیت می‌نمایند.
پیشینه کونگ‌فو توآ
ابراهیم میرزایی پس از گذراندن دوره‌های مختلف رزمی در رشته‌هایی همچون کونگ‌فو، کاراته، تکواندو و دوره‌های سخت تکاوری نزد مربیان بزرگ انگلیسی، ژاپنی، کره‌ای و آمریکایی در کشورهای مختلف و همچنین کسب درجاتی همچون دان ۷ افتخاری کاراته، دان ۴ تکواندو و مدرک دکترای تن و روان تا سال ۱۳۴۹؛ نگارش کتابی با عنوان کاراته و ذن را آغاز کرد که در سال ۱۳۵۱انتشار یافت. سَبْک جدیدی از کونگ‌فو به نام “توآ” که در این کتاب به آن پرداخته شده، از همان سال مراحل آزمایش خود را در باشگاه سرباز (پهلوی سابق) گذراند و در نهایت در سال ۱۳۵۲ با تاسیس دانشکده تن و روان فعالیت رسمی خود را آغاز نمود.
از آن‌جایی که کونگ‌فو توآ با فیزیک بدنی جوانان ایران در آن دوره تناسب خاصی داشت، همراهان این ورزش توانستند موفقیت‌های چشمگیری در مقایسه با ورزش‌های رزمی دیگر در ایران کسب کنند. این امر موجب شد تا در کمتر از ۵ سال جمعیت زیادی به سوی این ورزش جذب شوند. اما در سال ۱۳۵۶ در پی اختلاف بین ابراهیم میرزایی و غلامرضا پهلوی (مسئول ورزش وقت)،دانشکده انشاء تن و روان تعطیل شد و جمعیت همراهان کونگ‌فو توآ در پارک‌ها، سالن‌های کوچک خصوصی و سوله‌های اجاره‌ای به فعالیت خود ادامه دادند.
پس از انقلاب اسلامی
بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی تقریباً تمام سالن‌های ورزشی باشگاه تاج تحت مدیریت و حفاظت همراهان کونگ فوتوآ قرار گرفت و فعالیت ورزشی بار دیگر آغاز شد و کونگ‌فو توآ حدود ۲ سال موفقیت‌های چشمگیری را کسب نمود. در سال ۱۳۶۰ به سبب فعالیت‌های سیاسی ابراهیم میرزایی بار دیگر فعالیت باشگاه‌های کونگ‌فو توآ ممنوع شد و تا سال ۱۳۷۰ همراهان این ورزش به صورت مخفیانه به معرفی و آموزش این ورزش می‌پرداختند.

در سال ۱۳۷۰ با پیگیری‌های مستمر همراهان این فعالیت کونگ فوتوآ با عنوان “انجمن کونگ‌فو توآ” به‌طور رسمی زیر نظرفدراسیون کاراته آغاز شد. در اواخر سال ۱۳۷۱ فدراسیون کونگ فو، ووشو و رزم آوران تشکیل شد و در سال ۱۳۷۸ به‌نام فدراسیون ورزش‌های رزمی تغییر نام یافت. در سال ۱۳۷۹ تحت عنوان کمیته مستقل کونگ فوتوآ فعالیت نمود و مجدداً در سال ۱۳۸۱ در زمره سبک‌های فدراسیون ورزش‌های رزمی درآمد. در طول این سال‌ها مسئولین کونگ فو توآ مانند سایر ورزش‌های رزمی آیین نامه‌ها، مقررات علمی و فنی، ارتقاء رتبه‌های فنی و مدارج مربیگری و داوری را تدوین نمودند. در سال ۱۳۸۴ به خاطر تلاش‌های مستمر همراهان پیشکسوت و دلسوختگان و مسئولین دولت، فدراسیون کونگ فو جمهوری اسلامی ایران تشکیل گردید و در سال ۱۳۹۰ نام کونگ فو از این رشته جذاب ایرانی حذف شد و در حال حاضر این سبک با نام توآ در ایران و جهان فعالیت می‌کند.
توآ و جایگاه جهانی آن
بعد از تلاش‌های شبانه روزی اساتید و مربیان و همچنین فدراسیون توآ در ایران اولین مجمع با نام ووکا با حضور ۲۵ کشور تشکیل شد که بعد از حدود ۱ سال به ووتا تغییر نام داد. در اولین حرکت سازمان جهانی توآ، برگزاری اولین دوره کلاسهای بین‌المللی داوری و مربیگری بود که از تمام کشورهای عضو برای حضور در این کلاس‌ها شرکت کردند. طولی نکشید که کشورهای عضو به بیش از ۵۰ کشور از ۵ قاره جهان رسید. سپس با برگزاری اولین دوره مسابقات جهانی توآ با حضور ۴۵ کشور علاقه و قدرت روز افزون توآ در بین جوامع جهانی بار دیگر شکوفا شد. ورزش رزمی توآ که بر گرفته از فرهنگ و سنت ایرانیان، پارسیان و دیگر اقوام ایرانی می‌باشد، متعلق به ایرانیان است و هیچ ارتباطی به کونگ فو چینی ندارد و تمام الفاظ آن از زبان پارسی سره گرفته شده‌است.